کناف در اصفهان هر دو دوزهای معادل مشابهی ارائه می دهند، اما شکل منحنی رشد [®tted با معادله شکل y I0 1 exp 0:693=D0 x به طور قابل توجهی متفاوت است. یک نمونه (قطر 1 میلی متر، حاوی حدود 200 دانه، Ð نگاه کنید به Olley و همکاران، 1998) دارای مقدار D0 در حدود 35 گری و دیگری حدود 8 گری است.برای ایفای نقش به عنوان ماده مرجع، آجر و ملات دیگری از یک ساختمان معمولی در فاصله‌ای از محل ذخیره‌سازی گرفته شد (معروف است که این ساختمان همزمان با تأسیسات ساخته شده است). دوز در آجر مرجع 8024 mGy اندازه‌گیری شد، و تأیید کرد که دیوار هیچ دوز تابشی قابل توجهی در بالای سطح زمین دریافت نکرده است. کناف در اصفهان توزیع دوز به‌دست‌آمده از ملات مرجع و تابش‌شده در شکل 4 آورده شده است. فوراً مشخص است که توزیع‌ها شکل بسیار متفاوتی دارند و نمونه مرجع در واقع به مقدار دوز مربوطه نیست. نمونه. با این حال، دوز در کمترین 5 درصد از 135 مقدار، 0.17 20.13 گری (نگاه کنید به شکل 2. پروژکتورهای عمق دوز برای آجرهای تابش شده با (1) تابش از اتاق ذخیره مواد رادیواکتیو، (2) تابش فوتون 137Cs از یک منبع نقطه ای در آزمایشگاه، و (3) تشعشعات تصادفی از منطقه چرنوبیل. یک منحنی جذب شبیه‌سازی شده مونت کارلو برای pho-tons منبع نقطه‌ای 137Cs نیز نشان داده شده است.